(Zeliha Henden’e sevgilerle)
I
Sen gidersen içimdeki dağlar eksilir…
Düşümdeki yollar eksilir.
Saçlarının teline bağlanır umutlarım
yayılır gün ışığı elâ gözlerinden.
Dudaklarından dökülen türküler
saklıdır yüreğimin gizinde.
Gözyaşlarım şelâle olur
dökülür doruklardan.
II
Dere boyunda sazlar
coşkuluydu bir zaman.
Çimenlere oturmuştu
hala, dayı ve yeğenler.
Akıp giderdi şırıltısıyla derenin
sohbetin tatlı kokusu…
III
Kınalı ellerin
dökerdi, fındık dallarında kalan;
en son fındığı bile.
Peştemalin belindeydi,
bir bir biriktirdiğin fındığı
kursağına toplardın
anaç tavuklar gibi.
17.05.2020
Balıklıova
