Utanç – Şiir

Utanç / tan doğan

ne ekmek ne su ne aşk ne şiir
acımı dindirir
siz açlığından ölen çocukları gördünüz mü
afrika’da asya’da avrupa’da
bir deri bir kemik bedenlerinin
bir gül yaprağı gibi yere düşüşünü
dünyanın sağır kulaklarına haykıran bakışlarını ıtır ıtır
toprak gibi çatlak dudaklarında susan mor karanfilleri
sevmiyor sevmiyor sevmiyor
diyen parmaklarını papatya papatya papatya
şaşkın umarsız yapayalnız kimsesiz yaşamlarının son anını acısını
beyaz siyah sarı yaprakları
ne ekmek ne su ne aşk ne şiir
acımı dindirir
yirmi bire üç kala
yazıklar olsun dünyanın yüreğine usuna
yazıklar olsun şarkılara türkülere öykülere
ninnilere destanlara betiklere
köylere kasabalara kentlere
ve uluslara uluslara uluslara
taşlara topraklara dağlara
bulutlara yağmurlara rüzgârlara
ellere ayaklara yollara
kürdeşlere arkadaşlara dostlara
işlere paralara çıkara
yirmi bire üç kala
yazıklar olsun insana

TAN DOĞAN, 26 Mayıs’97 / Balıkesir