Kızıl kardelen açtım bu sabah
Dağın ayazına aldırmadan
Sert kasırgalardan geçtim
Anam babam Munzur
Bir deli dalgaya tutuldum
Çarpa çarpa engelleri aştım
Setleri yıktım
Yoluma çıkan ne varsa kıyıya bıraktım
Çıkarsızdı sevdam
Bir alevinin tabiatı sevmesinden öğrendim
Aynı vardan var olana ayrı gözle bakılmayacağını
Zulüm her yerde aynı
Aynı ırk ya da din dili tanımazdı ki
Merhametin ayrımının olmadığı yer
Koynunda saklayan Munzur
Barbarlıktan gelip basan ahlaksız ayaklar
Ayaklarına sarılmış çıyanlarla yürüyorlar
Bir Kızıl kardelen açmasın
Açmasın emri veriyorlar
Öyle kolay değil koparmak köklerinden
Bilmezler anamız babamız Munzur
37, 38’in bitmeyenleriyiz