Uykuma ne oldu,
kim gecenin bu vakti soluk soluğa uyandırıyor beni yatağımda,
kalk yaşıyor musun dercesine…
Sonra
sensiz yaşamanın utancını kim haykırıyor göğüs kafesimın boşluğuna.
Hangi çelik halat beni sana bağlıyor çözmeye çalıştıkca,
kör düğümler ekleniyor…
Nasıl sürüklenip düştüm nefesimi kesen sensizliğe.
Bilesin…
Telaşınadayım ağır sevmelerin sonsuzluğuna…
Sen kal bende yaşama dair ne varsa gittsin.
Susma…
Susuşların çığlığa dönüşüyor bende.
Dur gitme
Ölümlere sevdalanıyorum…