Hêvî/Kıskanırım / Müslüm Aslan

HÊVÎ

ji Yaşar Aslan û dîlên azad re…

Gelek rûpelên demhijmarê

Ketin ser şevên şiyar

Tu zîvirî

Weke ayînên ji xwe derbasbe

Ji xwe derbasbû gîhaşt xwe

Di birçîbûnên dijwar de

Ne rojek

Ne salek

Te çend emrê min pêça danî ser êniya dil

Di nava destên xwe de

Di behra janê de

Sibehên tim li ezman dinêre mezin kir

Û dengê we şa kir

Hêviyê bask bixwîn

 

KISKANIRIM

her görüşümde
beynimden depremler sarkar
buzullarım çözülür yüreğim akar
canımsın
pusatsız bir asi
yenine tırmanan karıncadan
soluğunu dinlediğimiz güneşten kıskanırım

tümcelerinden loş mutluluklar tomurcuklanır
yumarsın gözlerini ben susarım
gizlice sana bakar boğazım düğümlenir
içi içine sığmayan bir masala dönüşürüm

mendilimde gözyaşlarının ılıklığını koklarım
sayısız türkü konar çığlığının kıyısına
dudaklarında makamları kıskanırım

yanaklarında görkemli bir tebessüm titreşir
mevsimim olursun ayazım terler
gökyüzü gözlerine akar
ben gözlerine

nazlı kapışmalarımızda dağlar arabulucu
deniz uslu bir seyirci
dağları kıskanırım

, denizi

perçeminde duran meltemi
bastığın toprağı, dokunduğun bardağı
bakarken baygın gözlerimi
ve ellerini tutan ellerimi kıskanırım

sen yumarsın gözlerini
“bir tren kalkar içinden”
biner aşka uğurlarım kendimi
sana gelen kendimi kıskanırım