HÊVÎ
ji Yaşar Aslan û dîlên azad re…
Gelek rûpelên demhijmarê
Ketin ser şevên şiyar
Tu zîvirî
Weke ayînên ji xwe derbasbe
Ji xwe derbasbû gîhaşt xwe
Di birçîbûnên dijwar de
Ne rojek
Ne salek
Te çend emrê min pêça danî ser êniya dil
Di nava destên xwe de
Di behra janê de
Sibehên tim li ezman dinêre mezin kir
Û dengê we şa kir
Hêviyê bask bixwîn
KISKANIRIM
her görüşümde
beynimden depremler sarkar
buzullarım çözülür yüreğim akar
canımsın
pusatsız bir asi
yenine tırmanan karıncadan
soluğunu dinlediğimiz güneşten kıskanırım
tümcelerinden loş mutluluklar tomurcuklanır
yumarsın gözlerini ben susarım
gizlice sana bakar boğazım düğümlenir
içi içine sığmayan bir masala dönüşürüm
mendilimde gözyaşlarının ılıklığını koklarım
sayısız türkü konar çığlığının kıyısına
dudaklarında makamları kıskanırım
yanaklarında görkemli bir tebessüm titreşir
mevsimim olursun ayazım terler
gökyüzü gözlerine akar
ben gözlerine
nazlı kapışmalarımızda dağlar arabulucu
deniz uslu bir seyirci
dağları kıskanırım
, denizi
perçeminde duran meltemi
bastığın toprağı, dokunduğun bardağı
bakarken baygın gözlerimi
ve ellerini tutan ellerimi kıskanırım
sen yumarsın gözlerini
“bir tren kalkar içinden”
biner aşka uğurlarım kendimi
sana gelen kendimi kıskanırım
